مزایای تکنولوژیک یک مقصد، از مفاهیمی است که به تازگی در مطالعات گردشگری به آن توجه بیشتری شده است. هر چند تکنولوژی تنها یکی از معیارهای فرعی برای سنجش جذابیت مقاصد است (به جز مقاصدی مانند دره سیلیکون در کالیفرنیا و دماغه کاناورال در فلوریدا که تکنولوژی سفرهای فضایی پدیده رو به رشدی است)، اما تبدیل به یک عامل مهم در ترویج و بهبود تجربه سفر برای تعداد روزافزونی از مقاصد گردشگری شده است.

شاید بتوان اولین تکنولوژی برجسته استفاده شده در صنعت گردشگری را استقرار سیستم مرکزی رزرواسیون خطوط هوایی (CRS) دانست. مقاصدی که از وجود خطوط هوایی بی بهره بودند یک مزیت رقابتی بزرگ را از دست می دادند و آن دسته از خطوط هوایی که توسط CRS کنترل می شدند، به دنبال آن بودند که در این سیستم اولویت اول مشتریان را کسب کنند. متعاقبا، مقاصدی که توسط آن دسته از خطوط هوایی پوشش داده می شدند که از CRS استفاده می کردند، مزیت رقابتی مضاعفی به دست آوردند. بسیاری از صاحب نظران و سیاست گذاران این حوزه، اهمیت تکنولوژی را به عنوان یک معیار جذابیت مقاصد، کم اهمیت جلوه دادند، اما این موضوع نتوانست در رشد و کاربرد تکنولوژی تاثیر منفی بگذارد.

به کارگیری اینترنت یکی از آخرین تاثیرات تکنولوژی روی توان رقابتی مقاصد بوده است. به طور اخص، استفاده سنتی از مطالب چاپ شده (مانند بروشور و کاتالوگ) به عنوان یک منبع اطلاعات برای ترویج مقاصد به طور چشمگیری کاهش یافت. در هر صورت، مطالب چاپ شده و مراکز پاسخگویی تلفنی رایگان، هنوز هم در برخی موارد منابع اطلاعاتی مهمی برای مصرف کنندگان باقی مانده اند. تاثیر عمده دیگر اینترنت، دسترسی مقاصد گردشگری کوچک تر و با قدرت کمتر به بازار جهانی با هزینه ای نه چندان زیاد بوده است. برای گردشگر، اکنون اینترنت قدرت و سهولت جست وجو و انتخاب را به ارمغان می آورد که در گذشته امکان پذیر نبوده است.

تکنولوژی همچنین توانایی مقاصد را برای افزایش کیفیت تجربه گردشگری بهبود می بخشد. رشد تکنولوژیک، مقاصد گردشگری را قادر ساخته است تا به امر اطلاع رسانی و آموزش گردشگران در هنگام سفر اقدام کنند. اپراتورهای کرایه اقامتگاه به طور روزافزونی از تکنولوژی هایی نظیر پایگاه های داده مشتریان برای افزایش شخصی سازی تعاملات شرکت گردشگر و تسهیل و سرعت بخشی به امور اجرایی مرتبط با بازدیدها استفاده می کنند. به شکل مشابهی مراکز کرایه اتومبیل نیز روندهای ورودی و خروجی خود را ماشینی کرده اند. در نهایت، امروزه تقریبا تعامل رو در رو با مشتریان حذف شده است و آنها می توانند از طریق تکنولوژی اقدام به رزرو و ورود و خروج به سیستم، بدون نیاز به تعامل با حتی یک نفر بکنند. این روندها امکان ارتباط مستمر و دائمی (۲۴ ساعته) با مشتریان را فراهم کرده است؛ البته نیاز است که به تعادل مناسبی بین تکنولوژی و سهولت دسترسی بالا دست پیدا کنیم. مهم ترین ویژگی تکنولوژی، افزایش سهولت در انجام فرآیندها است. همچنین استفاده از تکنولوژی باید آسان بوده و چندان پیچیده نباشد تا گروه های مختلف مشتریان بتوانند به راحتی از آن استفاده کنند؛ اما در عمل گاه تکنولوژی آنقدر پیچیده شده و استفاده از آن سخت می گردد که بسیاری از مشتریان ترجیح می دهند که از روش های سنتی برای پیشبرد کار خود استفاده کنند.

سیستم های موقعیت یاب جهانی، تکنولوژی دیگری برای کمک به مسافران است. چنین سیستم هایی مسیرهای رسیدن به مقاصد را با جزئیاتی روزافزون به مسافران نشان می دهند. به نظر می رسد که در آینده همزمان با کاهش هزینه، این پشتیبانی های تکنولوژیک استانداردتر شده و بنگاه های گردشگری بیشتری به سمت فرصت های بازاریابی فراهم شده توسط این تکنولوژی ها جذب شوند.

چالشی که امروزه مقاصد گردشگری با آن مواجه هستند این است که کدام یک از تکنولوژی ها به طور کامل مطلوب بازدیدکنندگان بوده و بیش از اینکه موجب اذیت یا سردرگمی مشتریان شود، یک مزیت رقابتی ناب را به ارمغان می آورد. در برخی موارد نیز ممکن است هزینه هایی نامطلوب و حتی غیرضروری به شرکت تحمیل شود. بدون توجه به اینکه در هر زمان چه جوابی باید به این پرسش داده شود، موضوعی که حتمی به نظر می رسد افزایش دامنه تاثیرات تکنولوژی در آینده است. مقاصد باید تصمیم بگیرند که کدام تکنولوژی ها برای آنها مزیت رقابتی به ارمغان می آورد و کدام تکنولوژی حتی باعث کاهش جذابیت آنها می گردد. تحقیق و بررسی بیشتر برای پاسخ به این پرسش ها راهگشا خواهد بود.

مترجم: مهدی نیکوئی