گفتگو با سه توریست در ایران

شما فکر می‌کنید ایران با ویژگی‌هایی که دارد، پتانسیل جذب توریست را داشته باشد؟

کریس: ایران از تاریخ عظیمی برخوردار است، موارد زیادی برای نشان دادن دارد و قطعا از پتانسیل بالایی برای ورود توریست‌ها برخوردار است.

باید بگویم ایران بیش از ۷ هزار سایت تاریخی دارد در کنار این آثار، جاذبه‌های طبیعی هم در این کشور وجود دارد، از جنگل‌های شمال ایران تا صحراهای مرکز کشور. اما من فکر می‌کنم در مقایسه با قابلیت‌های ما، صنعت توریسم در کشور ما دارای ضعف‌هایی است، از نگاه شما برای کشوری با این حجم پتانسیل چه می‌توان کرد؟

در کشور من، آلمان افراد بازنشسته‌یی که می‌خواهند سفر کنند، دوست دارند در سفرهایی سازمان یافته وارد شوند. آنها به این ترتیب وارد شهرها می‌شوند و برایشان مهم است که همه‌چیز روی روال منظم خودش باشد، اتوبوس‌ها سروقت دنبال‌شان بیاید، وسایل و امکانات جابه‌جایی درون شهری، پرواز، همه و همه سروقت و با نهایت دقت و وسواس انجام شود و هرکدام از اینها اگر دچار مشکل شود نظرشان راجع به آن کشور به هم می‌ریزد. آنها طاقت دیدن بی‌نظمی را ندارند. من فکر می‌کنم این امکان وجود دارد که برای این دسته از افراد در ایران امکانات خاصی فراهم شود، فقدان تجهیزات منظم در کشور شما برای این دسته از افراد و توریست‌ها وجود دارد. اما دسته‌یی دیگر از توریست‌ها هستند که دانشجویی سفر می‌کنند و در واقع توریست‌هایی هستند که دنبال ماجراجویی‌اند و برنامه‌های گروه اول برایشان مهم نیست. این گروه که می‌توان بر آنها نام توریست‌های کوله به دوش گذاشت، نگاهی متفاوت از گروه اول دارند که ما به عنوان کسانی که در گروه دوم جای داریم، فکر می‌کنیم ایران مقصد گردشگری مناسبی برای گروه کوله‌پشتی دارها باشد. اما شاید بهتر باشد که کشور شما شروع کند به پخش کردن یکسری تبلیغات درباره جاذبه‌های کشورش تا مردم دنیا دایم تبلیغات منفی نشنوند و باب آشنایی با ایران هم باز شود.

کریس: من فکر می‌کنم یکی از مشکلاتی که ورود گردشگر به کشور شما را با سختی مواجه می‌کند، صدور ویزاست. صدور ویزا برای ما که برای دوره کارآموزی اقدام کرده بودیم، کار سختی نبود اما من در سفارت برلین شخصی را دیدم که ویزای توریستی‌اش دچار مشکل شده بود و نمی‌توانست سفرش را آغاز کند. شاید این سختگیری‌ها هم باعث شده باشد توریست‌ها از آمدن به کشورهایی که در بدو ورود سختگیری را آغاز می‌کنند منصرف شوند.

چه کشورهایی مثل ایران در لیست کنجکاوی‌های شما بودند که می‌خواستید یا می‌خواهید به آنجا سفر کنید؟ کشورهایی که فکر می‌کنید شاید خطرناک هم باشند؟

کریس: من دوست دارم به آفریقا سفر کنم.

سارا: من دوست دارم به افغانستان بروم، زمانی که می‌خواستم به پاکستان سفر کنم، هم همان حرف‌ها را شنیده بودم که اینجا خطرناک است و نباید ریسک کرد. اما وقتی به آنجا رفتم، به اندازه کشورهای دیگر جهان امن بود و از بودن در آن کشور لذت بردم. شبیه این حرف‌ها را درباره ایران و افغانستان شنیدم. ایران را که دیده‌ام، دوست دارم افغانستان را هم ببینم.

کشورهای خاور میانه برای زنان محدودیت‌های بیشتری به همراه دارد و شاید جای خطرناک‌تری باشد برای آنان تا مردان. شما به عنوان دختری که تنها به این کشورها رفته‌اید، نگرانی در این خصوص نداشتید؟ با نوع پوشش زنان و اجباری بودن حجاب در کشورهای اسلامی چطور کنار آمدید؟

من فکر می‌کنم این مساله بزرگی نیست. من به کشورهای زیادی سفر کرده‌ام و چیزهای زیادی یاد گرفته‌ام. با مسائل کشورهای دیگر و فرهنگ‌های آنان خودم را سازگار کنم. من خودم سفر به این کشورها را انتخاب کرده‌ام و می‌دانم که خیلی مهم است که به قوانین این کشورها احترام بگذارم و چون از قبل درباره این کشورها مطالعه داشتم، می‌دانم که در آن کشورها باید چه کنم و چگونه رفتار کنم. هیچ دلیلی بر نگرانی‌ام وجود ندارد و تقریبا آداب و رسوم مردم این کشورها را می‌شناسم و سعی می‌کنم با آنها به خوبی برخورد کنم تا دچار مشکل نشوم. اما اگر کسی به کشوری سفر کند و از فرهنگ و رسوم مردم آن کشور اطلاعی نداشته باشد، به مشکل برمی‌خورد.

چطور با مساله نوع خاص پوشش کشورهای اسلامی کنار آمدید؟ در شهر هیچ مشکلی برای نوع پوشش شما که مسلما به پوشیدن آن عادت ندارید، ایجاد نشد؟ هیچ‌وقت تذکری از پلیس نداشتید؟

در اماکن عمومی همان پوششی را داشتم که مردم شما داشتند و از این بابت مشکلی برایم پیش نمی‌آمد. اما در اماکنی چون دانشگاه یک بار به مشکل برخوردم و آنهم به این دلیل بود که نمی‌دانستم پوشش دانشگاه با خیابان فرق می‌کند. اما الان می‌دانم.

شگفت‌انگیز‌ترین جایی که در ایران دیده‌اید و بعدها با شنیدن نام ایران تصویرش را در ذهن خواهید داشت کجای ایران است؟

کریس: گفتنش سخت است، ایران برای من پر از شگفتی بود. اما یزد، برای من جایی بود کاملا متفاوت از اروپا. شهری صحرایی شبیه یک پازل بزرگ، پر از معماری‌های بی‌نظیر. از سوی دیگر هفته پیش هم به گرگان رفتم و دریای خزر را از نزدیک دیدم. ۴ ساعت فاصله با دریا، یک ساعت فاصله با صحرا، محصور شده بودیم در میان کوه و جنگل و دریا. فکر می‌کنم ایران پر است از مناظر طبیعی با تفاوت‌های زمین تا آسمان.

سارا: من هنوز سفرهایم را آغاز نکرده‌ام، جز قزوین و تهران شهری دیگر از ایران را ندیده‌ام. قرار است بعد از دوره کارآموزی‌ام ۵ هفته را در سفر باشم. هرجا را که بتوانم خواهم دید. فقط شهرهای بزرگ نیستند که دوست دارم ببینم حتما به شهرهای کوچک هم سر خواهم زد.

یان: من فقط به اصفهان رفتم. به دلیل تعریف‌های زیاد کریس و پیشنهادش حتما به یزد هم خواهم رفت. من اصفهان و تهران را دوست داشتم. به همین دلیل نمی‌توانم بگویم کجای ایران برای من جذاب‌تر بوده. در تهران به برج میلاد، به کاخ گلستان و نیاوران رفتیم. به بازار رفتیم. که در نوع خود بی‌نظیر بود مخصوصا جمعه بازار چهار راه استانبول. اما ما بیشتر دوست داریم در خیابان‌ها بگردیم. دوست داریم با مردم ارتباط برقرار کنیم. یکی از دوستان‌مان گفته بود وقتی در شیراز بوده یکی از اهالی شیراز او را به صرف بستنی دعوت و او را با ماشین شخصی خودش به پرسپولیس برده بود. این رفتارها و مهربانی‌ها برای ما جالب و جذاب است.

پیشنهادی برای پیشرفت امر گردشگری در ایران دارید؟

کریس: پیشنهاد من این است که برای موزه‌ها توضیحات انگلیسی بگذارید تا توریست‌های خارجی بتوانند از آنها استفاده کنند. از سوی دیگر سایت‌های تاریخی چون پاسارگاد یا پرسپولیس با این قدمت، باید برای باستان شناسان اهمیت زیادی داشته باشد شما می‌توانید از اینگونه توریست‌ها هم داشته باشید.

اگر قرار باشد پیشنهادات شما در موزه‌ها و سایت‌های تاریخی اعمال شود و به استاندارد جهانی نزدیک‌تر شود قطعا بلیت ورودی این جاذبه‌ها هم زیاد می‌شود و به جای پرداخت ۱۵ هزار تومان پول شاید مجبور شوید ۲۰ یا ۳۰ یورو مانند موزه‌های اروپایی پرداخت کنید. آیا حاضرید چنین پولی را پرداخت کنید؟

کریس: این به نظرم یک چرخه است کسی باید شروع به جذب کردن مردم بیشتری کند این کار باید از جایی شروع شود. من حاضرم پول بیشتری پرداخت کنم برای دیدن جاهای تاریخی با استانداردهای بالاتر.

سارا: اما اکثریت مردم نمی‌دانند چنین جایی وجود دارد. مساله اصلی این است اول باید مردم این کشور و جاذبه‌هایش را بشناسند. اطلاعاتی که به رسانه‌ها وابسته نیستند باید بین مردم پخش شوند. تبلیغات دهان به دهان از طریق مردمی که به این کشور می‌آیند هم می‌تواند تاثیرگذار باشد.

برخی از آدم‌ها فکر می‌کنند ایرانی‌ها هنوز آمادگی پذیرش ‌میهمانان خارجی را ندارند. هنوز نمی‌تواند تبادل فرهنگ بین این قوم و اقوام دیگر رخ بدهد. شما این حرف را تایید می‌کنید؟

یان: ‌مسلما تایید نمی‌کنیم. هیچ‌وقت چنین چیزی را در این کشور ندیدم و حس نکردم. اینکه مردم در کشوری می‌توانند به راحتی در خیابان با توریست خارجی ارتباط برقرار کنند و آنها را مورد لطف قرار می‌دهند نشانه خوبی از فرهنگ مردم این کشور است. مثلا کسی که حاضر شده دوست مار ا به پرسپولیس ببرد نشانه لطف او بوده، ایرانی‌ها خیلی خیلی مهربانند و اتفاقا پذیرش ‌میهمان خارجی را دارند. آنها بسیار کمک‌کننده ظاهر می‌شوند.

سارا: من فکر می‌کنم علاوه بر ویژگی‌هایی که دوستانم گفتند، آنها خیلی تحصیل کرده و فرهیخته‌اند.

کریس: ‌اول سفرم وقتی رفتار مهربانانه ایرانی‌ها را می‌دیدم، برایم عجیب بود و با شنیدن حرف‌هایشان احتیاط می‌کردم. اما بعدها که فهمیدم این جزیی از فرهنگ آنهاست برایم از شگفتی درآمد.

وقتی که دوره کارآموزی‌تان تمام شود و به کشورتان برگردید. احتمال اینکه بار دیگر برای سفر به ایران بیایید چقدر است؟

سارا: احتمالش زیاد است که دوباره به ایران بیایم.

کریس: من هنوز نتوانسته‌ام قسمت‌های زیادی از ایران را ببینم. دوست دارم که در سفری دیگر این کار را انجام دهم. در ایران اینگونه سفر رفتن بسیار ساده است، به راحتی سوار اتوبوس می‌شوید و بلیت سفر را می‌گیرید و عازم هر گوشه‌یی از ایران که بخواهید می‌شوید.

یان: من هم دوست دارم سفری کوله پشتی وار به ایران داشته باشم. یادم است سفری بدون برنامه به پلنگ‌دره داشتیم. این تجربه بسیار خوبی برای من بود. کسانی که برنامه این سفر را ریخته بودند پر از استرس بودند. وسط جنگل اتوبوس میان گل‌ها گیر کرد و موتور خراب شد وقت زیادی از مسافران گرفته شد و در نهایت مجبور شدیم اتوبوس را هل دهیم اما در نهایت کوله‌هایمان را برداشتیم و به رودخانه زدیم. این برای من تجربه بزرگی بود، دانشجوهای کوله به دوش می‌توانند از پس این تجربه‌ها برآیند. ما به دلیل خراب شدن ماشین به آبشار نرسیدیم، مسلما توریست‌های بازنشسته‌یی که دوست دارند همه‌چیز سر جایش باشد از سفرهای اینچنینی خاطره خوبی نخواهند داشت.

خاطره جالب یا خنده‌داری از این کشور و مردمش دارید؟

سارا: ‌فقط می‌توانم بگویم مردم اینجا خیلی بامزه و شوخ هستند، هیچ‌وقت در عمرم اینقدر از شنیدن شوخی‌ها و جوک‌هایشان نخندیده بودم.

یان: خاطره‌یی کوتاه بگویم، در اتوبوس بودم و می‌خواستم به ایستگاه مترو بروم. هیچ کس در اتوبوس انگلیسی بلد نبود و ۴ نفر من را تا ایستگاه مترو همراهی کردند وقتی در خیابان راه می‌رفتم حس می‌کردم ۴ بادی‌گارد دارم که تا مترو من را همراهی کردند. الان برایم جالب است اما این جریان نشان از این می‌داد که با وجود اینکه زبان من را بلد نبودند اما حاضر شدند با من تا ایستگاه مترو بیایند و راهنمایی‌ام کنند.

وقتی سال‌ها بعد از ایران یاد کنید، چه حسی از شنیدن نام ایران سراغ شما می‌آید ؟

کریس: لحظات زیبایی که در اینجا سپری کردم، خاطرات خوابگاه دانشگاه و مردم خوبی که در اینجا دیدم‌شان.

سارا: من می‌خواهم در پایان از شما سوال کنم چرا دوست دارید صنعت توریسم‌تان پیشرفته شود و اصرار دارید به ورود گردشگر به کشورتان؟ چرا اینقدر برایتان مهم است که توریست داشته باشید؟

توریست‌ها در صنعت گردشگری تعریف می‌شوند. کشور ما قابلیت پرورش این صنعت را دارد و می‌تواند بیشتر از اینها صنعت گردشگری‌اش را رشد و توسعه دهد. ما می‌دانیم که در کشورمان چه داریم اما نقاط ضعفی وجود دارد که باید برطرف شوند. این صنعت درآمد بالایی دارد و علاوه بر درآمدش نگاه جهانی را نسبت به کشورمان تغییر می‌دهد. اینکه مردم دنیا باید بیایند و از نزدیک کشور و فرهنگ ما را ببینند، در خیلی موارد، دید منفی جهانی را نسبت به خودمان تغییر می‌دهیم. خیلی از کشورها فکر می‌کنند ایرانی‌ها همان عرب‌ها هستند و خیلی اوقات ما را با عراق اشتباه می‌گیرند. ما باید این ذهنیت را تغییر دهیم.

یان: همان طور که قبلا هم گفتم شما باید به هردو دسته توریست‌ها توجه کنید، کوله پشتی دارها و بازنشسته‌های منظم. کشور شما جاذبه‌های زیادی برای کوله پشتی دارها دارد اما برای بازنشسته‌های منظم باید تسهیلاتی ایجاد کنید تا آنها هم ایران را به عنوان مقصد گردشگری انتخاب کنند.

سارا: نکته مهم این است که توریست‌های کوله پشتی به دوش برای کشور شما درآمدی به همراه ندارند. آنها تنها می‌توانند تبلیغات خوبی برای کشور شما باشند و تصویر خوبی از کشور شما را به دیگران معرفی کنند و پای بازنشسته‌های منظم را به کشورتان باز کنند. یان: مسلما بازنشسته‌ها پول را به کشور شما خواهند آورد و آنها هستند که می‌توانند ۲۰ یورو پول بدهند تا موزه‌ها را ببینند.

اینکه کشورهای اسلامی چون کشور ما دارای محدودیت‌هایی برای توریست‌های خارجی باشد به نظر شما مساله بزرگی است؟ مسائلی مانند حجاب زنان یا ممنوع بودن نوشیدن مشروبات الکلی.

سارا: خیلی از افراد هستند که صرفا برای تفریح و سرگرمی و خوشگذرانی به سفر می‌روند. اما افرادی هم هستند که دوست دارند به کشف فرهنگ‌های مختلف بروند و تنها این است که برایشان مهم است. برای این دسته از افراد اهمیتی ندارد که اگر نوشیدنی الکلی نبود یا مجبور به پوشیدن لباس‌های خارج از عرف خود شوند، مهم این است که به هدف‌شان در آن کشور برسند.

یان: آنچه برای من در ایران جالب بود، این بود که آمار دانشجوهای دختر در ایران بیشتر از پسران است. این تفاوت‌ها را در رشته‌های مهندسی بیشتر می‌بینیم. ما شنیدیم که در ایران دختران را درباره یکسری از رشته‌ها محدود کرده‌اند.

در رشته‌هایی چون مهندسی معدن محدود شده‌اند. خبر دارید که ما دولت جدید انتخاب کرده‌ایم، اطلاعاتی از رییس‌جمهور فعلی و قبلی ما دارید؟

می دانیم که رییس‌جمهور فعلی شما لیبرال‌تر و روشنفکرتر از رییس‌جمهور قبلی‌تان است. ما در ابتدا فکر می‌کردیم هر کسی که در ایران غیر روحانی است قاعدتا باید روشنفکرتر باشد، اما با شناختی که از این دو نفر به دست آوردیم فهمیدیم که اشتباه فکر می‌کردیم.

منبع :پایگاه خبری زیست بوم